Identificatie met de dood

Datum: 16 maart 2024

Laatst mocht ik zelf deelnemen aan een familieopstelling als representant. Ik werd gevraagd voor de rol van de zoon van de vraagsteller. Wat een bijzondere ervaring!

Als representant zal je altijd affiniteit hebben met de rol waar je voor gevraagd ben. En zo was deze representantenrol ook weer op mijn lijf geschreven.

In de afgelopen weken ben ik zelf door een proces gegaan met vele opstellingen, regressies en andere sessies die mij helderheid hebben gebracht en wat uiteindelijk samenkwam in een echte ontlading.

Tijdens een Reset van Vilna van Betten die ik bijwoonde tijdens een event van het Manifestatie Magazine zag ik dat ik niet alleen was in de buik van mijn moeder. Het raakte mij diep. Want ergens heb ik altijd het gevoel gehad dat ik iets miste. En tegelijk was het een vreemde ervaring die allemaal vragen en twijfel opriepen. En de voornaamste: “Was ik dan één van een tweeling?”

Omdat het ergens toch niet helemaal klopte voor mijn gevoel heb ik een familieopstelling gedaan met de vraag: “Ben ik één van een tweeling, of was er iets anders?” In deze opstelling kwam duidelijk naar voren dat het niet om een tweeling ging, maar om een kindje wat er voor mij is geweest en het niet heeft overleefd.

Het werd duidelijk dat ik mij had geïdentificeerd met de energie van dit overleden kindje. Ik had mij geïdentificeerd met iets wat het niet overleefd had en dus dood was. Ik had mij geïdentificeerd met de dood.

Dit verklaarde voor mij heel veel. Want ik had al mijn hele leven moeite om echt te leven. Ik was altijd “doodmoe”. En ook al was dit een mooi en helder inzicht, het hielp mij nog niet om écht te kunnen gaan leven. Ik merkte dat ik nog steeds erg moe was.

Een aantal weken later volgde een ceremonie waarin ik alle ballast en energie die niet van mij zijn heb teruggeven aan de oorspronkelijke eigenaren. En zo ook de balast en energie van het overleden kindje waar ik mij mee had geïdentificeerd. Dit gaf een ongelofelijke ontlading. En de dagen erna zagen de mensen om mij heen een duidelijk verschil.

Ik hoef mij niet langer meer te identificeren met dood zijn en dood(moe) voelen, ik mag leven. En dat heb ik gemerkt. Ik voel me inderdaad veel levendiger. Er ontstonden plannen om op vakantie te gaan, contact met mensen om mij heen verloopt gemakkelijker en ik heb meer zin in het leven.

En nog geen week later werd ik gevraagd om de rol van de zoon te representeren in een familieopstelling. En je raadt het al. Ook deze jongen had zich geïdentificeerd met een overleden dierbare. Ook hij was het lot gaan dragen. En precies ik word hiervoor gevraagd.

Ik mocht door deze representantenrol nog even ervaren hoe het was om zo’n zware ballast met mij mee te dragen. Ik voelde weer even de druk op mijn borst en de pijn in mijn hart. Ik voelde weer even de zwaarte in mijn benen en de vermoeidheid waardoor ik bijna niet kon blijven staan.

Want na de overdracht van mijn ballast ben ik rechtop gaan lopen; er is een last van mijn schouders. Ik zie het in de weerspiegeling en ik voel het in mijn lijf, ik ben letterlijk gegroeid. Mijn hart is tot rust gekomen en ik ervaar een soort ZEN zijn. Waar ik eerst altijd onrust voelde en als de dood was voor ontspanning, kan ik nu gewoon ZIJN in het moment.

   Terug